Petra is een aantal jaren geleden als vrijwilligster gaan werken bij buurthuis het Spectrum. Twee dagdelen in de week staat zij daar achter de bar.
Veel van de andere vrijwilligers in het Spectrum komen uit de buurt, net zoals een groot gedeelte van de bezoekers. Een groot aantal van hen komt ze tegen op straat. De meesten kent Petra wel, is het niet persoonlijk dan wel van gezicht.
Sinds een tijdje helpt Petra mee bij het kienen. Veel bezoekers van het kienen zijn de wat oudere mensen uit de buurt. Ook die komt ze natuurlijk tegen op straat, alleen herkent ze hén niet altijd. Er komen namelijk gemiddeld tachtig tot honderd bezoekers op een kienavond. De bezoekers van het kienen herkennen Petra echter meestal wél. “Ik ben het ballenmeisje.” zegt Petra. Naast het controleren van de volle kaarten leest zij namelijk de nummers van de getrokken balletjes op.
Door het vrijwilligerswerk leert ze niet alleen meer buurtgenoten kennen, maar voelt ze zich ook meer betrokken bij alles wat zich afspeelt rondom het centrum. “Je bent absoluut beter op de hoogte dan de gemiddelde Heemskerker", vindt Petra. “Ik ben de kranten anders gaan lezen, bepaalde gebeurtenissen krijgen meer waarde, omdat ik er zelf mee te maken heb.” Dit heeft gemaakt dat zij zich nog meer thuis is gaan voelen in het Hart van Heemskerk.
En zo snijdt het mes aan twee kanten; de buurt heeft er een betrokken vrijwilligster bij en de vrijwilligster voelt zich meer betrokken bij haar woonomgeving.
Verhaal verteld op: 24-10-2005
