Als bedrijfsleider op Daantjeshoeve van kasteel Marquette had Wim Schavemaker bij afwezigheid van Jonkheer Daan Gevers de volledige verantwoording over het reilen en zeilen van de boerderij. Soms was Gevers meerdere maanden van huis. Het loon aan de knecht en invalmelkers moest dan door Schavemaker worden uitbetaald. Bank en giro waren nog niet in zwang. Gevers had wel vaak onenigheid met zijn bedrijfsleider over de te voeren hoeveelheid krachtvoer aan zijn vee. Voor een royale melkgift heeft het vee extra krachtvoer nodig. Dit zag de kasteelheer niet zo zitten. Als de koeien in de wei liepen kregen zij geen krachvoer.
Wel was Gevers trots op zijn boerderij waarvoor hij zelf op 6 jarige leeftijd in 1907 de eerste steen legde. Het gebeurde dat als Gevers op zondagochtend op weg was met zijn vrouw naar de kerk, hij vanaf de Marquettelaan eerst even naar de boerderij ging om even met Schavemaker te praten. Deze zat dan vaak al aan de koffie en had meestal bezoek. Gevers kon heel geanimeerd praten met iedereen maar er werd niet over het werk gesproken. Ook Burgemeester Nielen kwam regelmatig buurten op de boerderij.
De werkdagen waren lang. Voor 4.30 uur in de morgen werd er begonnen en was het minstens 18.00 uur voordat het werk werd neergelegd. Als er dan ook nog koeien kalfden in de nacht of de schapen moesten lammeren kwam er van nachtrust weinig terecht.
Veel werk dat nu machinaal gebeurt was toen de tijd nog handwerk. De talrijke sloten in de weilanden werden handmatig geschoond. De mest moest vanuit de stal in de kruiwagen geschept worden en naar de mestvaalt gereden. Later in de zomer werd deze mest op wagens geschept en over het weiland verspreid. Een zwaar maar zeker een dankbaar beroep.
Verhaal verteld op: 24-01-2006
[1]
