Accordeonmuziek op straat

Door minister Drees kwam in 1956 de eerste A.O.W. tot stand. Maandelijks ontving iedereen van 65 jaar en ouder ongeveer 65 gulden per maand. Voor Heemskerkse middenstanders, tuiders en vele anderen was dat als manna dat uit de hemel kwam vallen.
Omstreeks die tijd werd er voor de oudjes eens per jaar een dagtochtje per bus georganiseerd. Vele vrijwilligers zetten zich daarvoor in. Er werden twee bussen gesponserd door Beentjes & de Bruin. Piet Castricum Kees zn volgde met zijn auto, volgeladen met belegde broodjes en gevulde koeken.
De muziekale noot werd verzorgd door de Heemkerkse accordeonisten: Jan Stubenitsky, Piet Castricum Jnz en Kees Beentjes [kriek]. De E.H.B.O. was in handen van Zuster Permina.
De bustocht ging naar de Keukenhof in Lisse waar de oudjes zich weer jong voelden. Daar zongen ze uit volle borst mee met de muzikanten. Het repertoire bestond uit: 'Wij gaan naar de bollen' en 'Tulpen uit Amsterdam'.
Omstreeks 20.30 uur kwamen ze weer terug in Heemskerk op het Kerkplein. Na het uitstappen werd er nog flink even gedanst en gehost op de muziek van de drie Accordeons.
Mevrouw Winter, met de hoed op haar hoofd, danste met haar man Teun van het Winkeltje van Teun Winter, cent van het blad, destijds gesitueerd naast het woonhuis van Rozebroek. Menige vader vertelde over hoe de Zondagcentjes werden besteed aan Duimdroppen, koningsbroodjes, Wit op Zwart, zoethout, bakkesvollen of drie Toverballen voor een cent. Ook werd er verteld over de kwajongensstreken. Teun vloog boos achter de binkies aan als zij werden betrapt op iets wat de tien geboden verboden had.
De jongedames in korte broekjes, dat bloot kon ook maar net. Er wordt vaak gezegd, een oude bok lust wel een groen blaadje, maar ze hadden gewoon gein en lol bij de muziek op straat.
Was het die goede oude tijd? Voor de oudjes was het een gezellige dag uit en even de zorgen vergeten.
Het was een zonnige, vrolijke dag om niet meer te vergeten.

Verhaal verteld op: 01-03-2006