Het Offerblok

Offerblok

De neven Nico en Johan Sinnige moesten dagelijks lopend vanaf de Rijksstraatweg naar kerk en school. Eerst langs bakker Schuijt om de baktrommel af te leveren. De bakker bakte het zelfgemaakte brood. Op een morgen was het tegenover de bakkerij een drukte van belang. Mensen liepen met slangen te slepen en de brandweer was aan het nablussen. Café Halfweg was die nacht volledig afgebrand. De jongens keken hun ogen uit en waren niet meer op tijd in de kerk. Tijdens de les waren zij steeds bezig met de brand. Na schooltijd moesten zij het brood ophalen en gingen weer even bij het afgebrande café kijken.
De volgende dag was het woensdag en waren de kinderen ‘s-middags vrij. Zij gingen weer kijken naar de rampplaats. Het biljart stond er nog, ook de zwartgeblakerde toog. Veel gebroken glaswerk op de grond. Johan zag iets liggen en raapte het op. Het was een kistje met een deksel met de tekst “Armen”. Het offerblok. Dit stond altijd op de toog. Door de gleuf konden de klanten wat wisselgeld doen. Johan schudde er mee en hoorde geld rammelen. Zij wisten het slot te forceren en namen de inhoud mee naar huis. Wat voelden zij zich rijk. De volgende ochtend gingen zij voor schooltijd naar de snoepwinkel van Teun Winter en zochten toverballen, nogablokken en snoep uit. Na de mis werd op het schoolplein flink gesnoept. In de middagpauze en na schooltijd ook volop snoep. Het eten was die avond niet erg in trek. Erger, de jongens waren misselijk.
De volgende dag was geld en snoep op. Het geweten van Nico begon te knagen. Het was toch geld voor de “Armen” Hij sprak erover met Johan. Die had geen gewetenswroeging. Hij had heerlijk gesnoept. Bij Nico bleef het knagen. Hij ging naar moeder en biechtte alles op.

Verhaal verteld op: 15-06-2006