Obs Kariboe 35 jaar

In 1970 staat Ank als ‘hoofd der school’ aan de wieg van de nieuwe school. Als zij aan haar taak begint is er nog niets, geen gebouw, geen leerkrachten, geen methodes, geen meubilair, enz. Zij is negentien jaar werkzaam geweest aan de Kariboe.
Ank heeft in de begintijd samen met een ander hoofd (zo heette toen een directeur van een basisschool) vijf nieuwe leerkrachten gezocht en gevonden voor de Kariboe. De start is heel bijzonder. Iedereen is enthousiast; een nieuwe school, nieuwe collega’s, de meesten heel jong.
Het eerste jaar is de Kariboe gehuisvest in een noodgebouw aan de Dirk van der Leckstraat. Ondertussen wordt de nieuwe school gebouwd in de Rameaustraat. Op 8 december wordt de eerste paal geslagen. Op 1 augustus 1971 is het gebouw klaar. Ook dat is weer bijzonder, een nieuw gebouw met enorm veel ruimte voor zes klassen. Met een zevende lokaal als handenarbeidlokaal ( de huidige groep 8). Ideaal!
Er is een wedstrijd aan te pas gekomen met stembiljetten en een echte stembus van de gemeente om aan een naam voor de school te komen. Naast namen als de Klimop, de Zonnebloem valt de jury voor de naam ‘Kariboe’, omdat hij erg leuk klinkt. Bijzonder is dit wel, want alle basisscholen in Heemskerk hebben in die tijd een naam die iets met de zee te maken heeft. Denk maar aan de Branding, de Zilvermeeuw. De naam is verzonnen door Evelien Klooster. Een kariboe is een rendier, de Kariboe ligt dicht bij het Rendorppark. Later ontdekken we dat ‘Karibu’ in het Afrikaans ‘welkom’ betekent!
De verhuizing van het noodgebouw naar de nieuwe school is met inzet van ouders en een verhuisbedrijf prima gegaan. Een geweldig begin; een nieuw gebouw, nieuw meubilair, nieuwe methodes! Het nieuwste van het nieuwste.
Er komt ook een kunstwerk bij de school, de kariboeglijbaan. Het is ontworpen door Truus Menger, een bekende beeldhouwster en oud verzetsstrijder. Het leuke van het kunstwerk is dat kinderen er ook echt iets mee kunnen: klimmen, glijden, hangen, tussen het gewei liggen…. Eerst staat het op een andere plek, na de verbouwing is het op de huidige plaats gekomen.
De kampen zijn er vanaf het begin geweest. Het eerste jaar in een boerderij. Daarna zijn de tenten gekomen. Eerst is er nog geen eigen materiaal. Tenten e.d. worden geleend van de padvinderij. Ideaal is ook dat het groepsterrein vlakbij ligt in de duinen. De kinderen kunnen er op de fiets heen. In de eerste jaren zit het terrein aan de andere kant van de weg. Dat is eigenlijk een mooier terrein; het is wat glooiender. De inzet van ouders is van het begin af aan uniek èn onmisbaar geweest.
Het ‘Kariboegevoel’ voor Ank is de saamhorigheid. Bijzonder is dat er in die tijd nooit een collega is weggegaan uit onvrede. Als er iemand weggaat is het door zwangerschap, een verhuizing, ziekte of iets dergelijks.
De fusie met de ‘Kleuterhoek’ is een grote verandering. Voor de wet op het basisonderwijs van kracht wordt, hebben we al goede contacten met de collega' van de Kleuterhoek. De school wordt verbouwd; er komt een lokaal bij om de drie kleuterklassen te kunnen herbergen. Ook wordt er een speellokaal aangebouwd.
Als de kleuters in januari 1987 hun intrek nemen in de Kariboe is er natuurlijk feest. De kinderen van de ‘grote’ school vormen als welkom een erehaag voor de kleuters.
En nu bestaat de Kariboe alweer 35 jaar. Het belooft weer een geweldig feest te worden.

Verhaal verteld op: 01-02-2006