Maandag: Wasdag, dat vergeet ik nooit meer! Mijn zus Luus hielp mijn moeder met de was. Hierbij droeg ze klompen vanwege het sjouwen met de vele emmers water. Er waren geen wasmachines! Onze klompen waren altijd van slechte kwaliteit, daarom hadden we vaak nieuwe nodig.
Omdat ik een bijdehand ventje was, stuurde mijn moeder mij naar Jan de Wit, de voorzitter van de "Vincentiusvereniging". Ik moest daar om een bon vragen voor een paar klompen voor Luus. Na veel soebatten en smeken lukte het. Met de bon kon ik naar het klompenwinkeltje van Ant Blankendaal aan de Maerelaan.
In de winkel waren er twee kanten met klompen: links voor de armen (b-keus) en aan de rechterkant stonden de klompen van een goede kwaliteit voor de mensen die het wel konden betalen.
Na een paar keer had ik het door! Ik paste de klompen aan uit de rechterkant van de winkel, trok het binnentouwtje stuk en liep naar vrouw Blankendaal. "Jongen, je moet betalen!", riep ze. Trots zwaaide ik met de Vincentiusbon. Vrouw Blankendaal was woedend!
Een snotneus op klompen: top kwaliteit!
Helaas lukte deze truc met het touwtje maar één keer en stond ik de volgende keer weer keurig aan de linkerkant om de 'kneusklompen' te passen....
Verhaal verteld op: 14-02-2007
