Bijpassende verhalen:
Jeanne Castricum, Jeanne Castricum - de Wit Muziek is de taal die iedereen verstaat. Om 10.00 uur is de fanfare aanwezig in het dorp. Er...
Jeanne Castricum, Jeanne Castricum De kermis dat is een echte happening, veel jongelui trekken naar het dorp.
Jeanne Castricum  [2] Iedereen van de Hoogdorperweg noemde haar zo. In haar eenvoud was zij een bijzondere vrouw: tante...
Ineke Haaijer Duin, Piet Duin [1] Arme kinderen kregen de klompen via de Vincentiusvereniging.
Jetty Groeneveld, Mia de Wit [10] Ik ben Mia de Wit, oudste dochter van Piet de Wit. Ik stam uit het geslacht van Odolfus Anthonius...
IngKey, Petra [1] Petra en haar man wonen alweer 9 jaar in de Van Coevenhovenstraat. Wonen in een winkelstraat in...
|
|
Heemskerk Gastvrij2002 - 2007 Voordat het Asiel Zoekers Centrum, het AZC, in februari 2002 werd geopend, was Heemskerk Gastvrij al gestart. Dit was een initiatief van de kerken in Heemskerk om met een groep vrijwilligers de asielzoekers een warm welkom te bereiden. Aanvankelijk dacht men aan fietslessen en andere elementaire dingen, maar al gauw bleek, dat de meeste vluchtelingen al jaren in Nederland waren. Fietsen konden de meeste bewoners wel en ook boodschappen doen en de weg vinden was geen probleem. Hierna werd er meer gezocht naar een prettige, zinvolle vrijetijdsbesteding. Vooral omdat Nederlandse les en werk niet was toegestaan zonder verblijfsvergunning.
De ingang van het Asielzoekerscentrum bij het Tolhek aan de Communicatieweg.
Vooral in het begin waren er best veel vrijwilligers betrokken bij het AZC. Later werden sommige vluchtelingen zelf vrijwilliger en hielpen bij de kinderopvang, het Open Leer Centrum (OLC) of de naailes.
Er bleken veel kinderen te zijn onder de nieuwe bewoners en het werken met hen gaf veel voldoening. Ze wilden wel elke dag gymmen in de gymzaal in het dorp, waar ze op woensdagmiddag op de fiets naar toe kwamen. Dat enthousiasme, daar deed je het voor!
De uitjes naar Walibi waren echt toppers. Zelfs de ouders genoten dan en vergaten even hun zorgen. Het “pannatoernooi”, een soort één op één voetbal, was erg geliefd.
De feesten in elk jaargetijde werden goed bezocht. De bewoners bakten en kookten hiervoor hun eigen gerechten en soms werd er een modeshow gehouden!
Heemskerk was een gewilde plaats om te wonen: vlak bij Amsterdam en de Zwarte Markt, waar soms de mogelijkheid was om (zwart) iets bij te verdienen.
Bij de verhuizing eind 2006/begin 2007 waren weer veel vrijwilligers betrokken. Veel bewoners die voor de zoveelste keer verhuisden, hoopten op een Generaal Pardon en namen nu dus de spullen die ze in de loop van de tijd hadden verzameld graag mee naar hun nieuwe woonplaats. Weer bleek, dat Heemskerk niet zo slecht was om te wonen, als je dat vergeleek met de plaatsen waar velen nu terecht kwamen.
Wat ik het meeste mis? De kinderen, die me tegemoet kwamen rennen als ik het AZC- terrein opkwam en riepen: ”Meester Peter, gaan we gymmen?”
Verteld door Peter van Tongeren, 22 maart 2007
Verhaal verteld op: 22-03-2007
|
