Bijpassende verhalen:
Henriëtte Dekkers, Manon Verhoog, Steffan de Boer De juf vertelde dat onze school De Otterkolken, dit jaar door het 4 mei comité was gevraagd om...
Linda van Zeijl, Linda van Zeijl  [1] Er komt een duister figuur met een hoed voor je staan, het liefst geef je hem een zetje, maar dat...
Rosemarie Eichhorn De achtste-klassers van de Burghtweijt trokken er in de week voor Pasen op uit om de...
Tineke de Ruyter, Ria Gerrits-de Ruyter In de eerste klas van de lagere school was ik overgeleverd aan de grillen van Zuster Charitas......
Marianne van Duivenvoorde, Marianne van Duivenvoorde In de jaren '50 hadden de gezinnen nog niet vaak een fototoestel. Iemand met een fototoestel,...
Rosemarie Eichhorn Hogedrukgebied Marco zorgde voor stralend zomerweer tijdens het grootse sport- en spel-spektakel...
|
|
Kunstwerk op de patio van de OtterkolkenVan Acker tot Burcht | 1970 In het kader van de ‘1-procent-kunst-regeling’ mocht de nieuwe school opgesierd worden met een kunstwerk. Het team koos voor Nico Betjes, die al verschillende kunstwerken bij Heemskerkse gymzalen had gemaakt. Het hoofd van de school, meneer Wiegmans wilde graag een kunstwerk waar de kinderen ín en óp konden en ze contact konden hebben met water. Het moest vooral geen passief kunstwerk zijn om alleen maar naar te kijken.
Nico Betjes aan het werk voor het kunstwerk in de patio van de Otterkolken.
Nico Betjes werd hierdoor geïnspireerd tot het maken van een stelsel van bekkens, waarbij opgepompt water terugkeerde in een vijver. De kinderen konden daar de watervallen zien en voelen. Alles wat leefde en zwom in dat vijvertje trok hun aandacht. Om de kinderen een gezellige zitplek te bieden, maakte Nico er een grote kring van bielzen aan vast. De zitkring is jarenlang door de klassen gebruikt om kringgesprekken te houden, voor te lezen, te zingen, toneel te spelen enz. Met hulp van de technische club is het kunstwerk in de patio gebouwd en voorzien van stroomtoevoer voor het pompje. De technische club was een groep vaders die wekelijks op school kwamen om allerlei praktische wensen die we hadden voor elkaar te boksen. Bij toerbeurt werd iedere ochtend het pompje van het kunstwerk aangezet tot na schooltijd, zodat het klaterende water de hele dag te horen was. Helaas is de pomp verschillende keren kapot gemaakt of gestolen door vandalen, die via het dak in de patio klommen. Toch zitten er nog altijd salamanders en kikkers in de vijver en zijn de kinderen daar tot de dag van vandaag daar niet bij weg te slaan.
Verhaal verteld op: 01-01-2005 Auteur: Henriëtte Dekkers 
|
