De buurtbus was door de vorige burgemeester Schneiders gekocht om hangjeugd op te vangen. De oude SRV-wagen leek precies aan het doel te voldoen. Hier kon de jeugd elkaar ontmoeten, wat kletsen en wat drinken, eventueel een spelletje doen. De koop was zo rond, en de opvang kon beginnen...
Maar ja, het was wel een hele oude wagen. Er zou heel wat moeten gebeuren om deze een beetje "op te pimpen". Hiervoor benaderde ik Rob Adrichem die aan interieurbouw doet, en samen besloten we binnenhuisarchitect Peter Hoens te vragen iets te ontwerpen wat kon beantwoorden aan het doel. Wel op basis van “no cure, no pay”. Werd het te duur en kon de verbouw niet door gaan, helaas, dan geen geld.!
Zo kwam er een prachtig ontwerp op tafel, oerdegelijke bekleding, tv en computerschermen waarop ge-internet kan worden, maar met een even prachtig totaalbedrag. Nu kwam het moeilijkste deel, het geld rond zien te krijgen! De bus kon natuurlijk voor allerlei buurtprojecten gebruikt worden, dus bedacht ik, dat de buurten er aan mee konden betalen. Als ieder een evenredig deel voor zijn rekening nam, kon het rond gemaakt worden. Er was heel wat overredingskracht voor nodig om alle buurten op één lijn te krijgen. Maar het kwam rond en de verbouw kon beginnen. Uiteraard volgden de nodige tegenvallers. Zo bleek het deel van de bus waar de koeling zat behoorlijk verrot te zijn. Dankzij de medewerking van sponsors kwam het allemaal voor elkaar, en zo werd de bus op 13 maart 2006 overgedragen aan de gemeente en haar inwoners.
Zo bleek dat sprookjes bestaan. Het is een geweldige wagen geworden, waar we met zijn allen trots op kunnen zijn.
De bus functioneert momenteel niet alleen als opvang voor jongeren, maar doet ook dienst bij presentaties als “Beste Buur”. De moeite waard om een kijkje binnen te nemen!
Verhaal verteld op: 01-09-2007
[1]
