Bijpassende verhalen:
Linda van Zeijl, Linda van Zeijl Tijden veranderen en ik ben echt wel een type dat met de tijd mee gaat.
Jacqueline Leuring, Jacqueline Leuring  [1] Stormachtig, kolkend, bruisend. Zand tussen je tanden, zout op je bril.
Voortgestuwd door een...
Ineke Haaijer Duin, Piet Duin [1] Arme kinderen kregen de klompen via de Vincentiusvereniging.
Kees van Duivenvoorde, Wim Schavemaker [1] Als emigratie afketst wordt Wim (Willem) Schavemaker bedrijfsleider op Daantjeshof
Marjan Procee, Klaas van Maassen Klaas van Maassen (1923) was 6 jaar bedrijfsleider op landgoed Marquette, maar ging in 1962 bij...
Linda van Zeijl, Linda van Zeijl [1] Er komt een duister figuur met een hoed voor je staan, het liefst geef je hem een zetje, maar dat...
|
|
De VrijheitDuin tot Dorp, strand | 2003 - 2008 Alweer sinds 2003 hebben Jan en ik samen met onze dochter Annemarie het strandpaviljoen De Vrijheit. Toen we hoorden dat de familie De Haan ermee op ging houden hebben we ons beraden. We vonden dit een kans om iets heel nieuws te beginnen. We hebben het paviljoen gekocht en zijn letterlijk in het diepe gesprongen. Ik had vroeger vakantiewerk in de horeca gedaan en Annemarie had al een paar zomers ervaring bij De Vrijheit, maar dat was het wel.
Margreet Admiraal aan een tafeltje in haar strandpaviljoen De Vrijheit.
Als vanzelfsprekend verdeelden we de taken: Annemarie ging bedienen, Jan deed alle klusjes die je je maar bedenken kunt en ik ging in de keuken. Als het nodig is springen we overal in en bij grote drukte zijn er gelukkig jongeren die het leuk vinden om op het strand te werken.
2003 was meteen een prachtige zomer dus echt een vuurdoop. Ik voelde me soms als het \"garnalenvrouwtje\" uit een TV reclame die schepen op zich af zag komen. Alleen bij mij waren het strandgangers die van het duin het strand opkwamen en allemaal tegelijk iets wilden bestellen.
Het aantrekkelijke van een paviljoen op het strand vind ik een half jaar aan zee wonen en voor mensen werken. Gastvrouw zijn voor eigenlijk altijd aardige mensen die je vaak met iets kleins zoals een bakje water voor de hond of een likje zonnebrand blij kunt maken. En kinderen met glunderende ogen blij maken met een ijsje, want dat hoort er altijd bij! En ach slecht weer, dan kom je bij van de drukte. Maar het moet niet te lang duren. Onweer vind ik prachtig. In juli was er zelfs een waterhoos. Maar zo\'n storm die we ook in juli hadden, dat de zee tot de duinen komt, is toch minder leuk. De trappen hingen los en de reddingsbrigade bood als goede buur meteen twee nieuwe te leen aan.
Stressbestendig moet je trouwens wel zijn. Zoals bij de enorme pech toen het aggregaat het op een drukke zomerdag begaf en we totaal geen stroom meer hadden.....
Gekke dingen beleef ik elke dag wel: wat te zeggen als mensen vragen waar de bus stopt of \'Kan ik hier een taxi bellen want mijn vrouw kan niet meer verder lopen.\" Geen idee waar ze zijn, Heemskerk aan Zee staat (gelukkig) niet op de kaart! Hier denk ik aan als iets wel eens iets minder leuk is. Ik bekijk alles van de zonnige kant.
Verhaal verteld op: 10-09-2007   Auteur: Henriëtte Dekkers 
|
