Bijpassende verhalen:
Linda van Zeijl, Linda van Zeijl Tijden veranderen en ik ben echt wel een type dat met de tijd mee gaat.
Jeanne Castricum, Jeanne Castricum De kermis dat is een echte happening, veel jongelui trekken naar het dorp.
Ineke Haaijer Duin, Piet Duin  [1] Arme kinderen kregen de klompen via de Vincentiusvereniging.
Linda van Zeijl, Linda van Zeijl [1] Er komt een duister figuur met een hoed voor je staan, het liefst geef je hem een zetje, maar dat...
IngKey, Petra [1] Petra en haar man wonen alweer 9 jaar in de Van Coevenhovenstraat. Wonen in een winkelstraat in...
Jetty Groeneveld, Mia de Wit [10] Ik ben Mia de Wit, oudste dochter van Piet de Wit. Ik stam uit het geslacht van Odolfus Anthonius...
|
|
De Evangelist Van Acker tot Burcht, Zuidbroek-Oosterwijk | 2007 Je herkent hem al van verre. Hoog en breed torent hij uit boven zijn lievelingsbankje. Grijze haren vliegen vanuit z’n kantige schedel alle windrichtingen op als het waait. Zijn stem draagt over het halve park, terwijl hij de honden opjut: “Jaaa hoor, daar is-ie weer – rennen, Bruno, Vlokkie, rennen!” Zijn dalmatiërteef geeft hem een vette lik dwars over z’n gezicht, hij schuldt van het lachen.
De Evangelist samen met zijn hond bij zijn lievelingsbankje in het park.
Het luidruchtige gedoe trekt hondenvrienden aan, men maakt wel vaker een praatje onder elkaar. Het gesprek neemt dan algauw een vlucht naar hogere sferen. De reus prijst luidkeels zijn Verlosser, wiens naam hij, na het vertrek van vrouw en kinderen, in z’n trouwring heeft laten graveren, samen met de datum van zijn bekering. Naast hem ligt een bijbeltje, waaruit hij rap citeert. Mensen beluisteren glimlachend zijn ongevraagde preken. Achter zijn rug verklaren ze hem voor gek. Hij heeft het door, beaamt het: “Ja, ik ben gek: G.e.k., Gods eigen kind!”
Ook mij wou hij bekeren. Tevergeefs. Dus kom ik in de hel. Zijn voorspelling staaft hij met een hele reeks bijbelspreuken, hij kent ze uit z’n hoofd.
Helemaal heeft hij mij nog niet opgegeven. Soms zwaait hij mij met vrome teksten op kalenderblaadjes tegemoet: “Dit moet je lezen, en dat!”
Bang voor een vroege dood is hij niet; hij wéét dat hij in de hemel komt. Vanwaar die zekerheid, verbaas ik me. “Lees het zelf maar na in de eerste brief van Johannes, kapitel 5, vers 12 en 13!”roept hij. En als je al bezig bent, sla Joh. 1:12 en 3:16 er ook maar op na!”
“Heb je dan niets anders te melden dan dat geloof van je?” vraag ik geïrriteerd. Hij heft zijn handen op in een ontwapenend gebaar, berustend en trots tegelijk. “Dát geloof, dat is alles wat ik heb” zegt hij. Daar heb ik niet van terug. Op dit moment ontroert hij me. Voor mij zie ik niet meer de gedreven evangelist, maar slechts een mens van vlees en bloed.
Verhaal verteld op: 10-03-2008 Auteur: Rosemarie Eichhorn
Reacties op dit verhaal:
Luus de Wit, eindredacteur Geheugen van Heemskerk|12-09-2008
Re: De Evangelist
Als eindredacteur en webbeheerder ben in verantwoordelijk voor de inhoud van het Geheugen van Heemskerk. Ik let er bijvoorbeeld op of de vertellers en schrijvers van verhalen of de hoofdpersonen in de verhalen niet onjuist bejegend worden. In dit licht is het verhaal De Evangelist door mij gecensureerd. De kritische reacties die lezers hebben geuit op deze censuur kan ik begrijpen. De ongenuanceerde uitlatingen in de diverse reacties over de hoofdpersoon horen echter niet op deze website thuis. Daarom zijn en worden dergelijke reacties verwijderd.
Reageer via ´Wie weet...´
| ga naar boven 
|
